kaşına, gözüne, götüne dikkat etmediğim -kaldı ki bunların yerine sadece kalemine güvenen- magazin formatında hadise olmak yerine yazılarıyla dikkatimi çeken, uhdemde hayranlık uyandıran yazar. hele bir tane var ki onu anası yazması için doğurmuş hamurunu vladimir nabokov ile yoğurmuş falan; görürsem imza falan isterim artık.

her sözlükte de olduğu gibi numerus clasus formunda ayı sözlükte de bu yazarlardan var, okunuyor ve kendini okutturuyor. ne anlaşılmaz olmanın yarattığı sıkıcı demogoji kafası ne de anlaşılmaya çalışmanın verdiği yalın ucuzluk var kendilerinde. "yazar çıkarım ben gerisine karışmam" kafasındaki iplemez kuğulluğu da cabası tabi. "vay dur bakayım yeni bir şey yazmış hemen okumam lazım abi dönerim birazdan."