birbirimizi kandırmayalım. gereksiz duyarlardan da kaçınalım. burada bahsettiğim, güzel poposu olan bireye karşı, tacize-sapıklığa kadar varan takipler değil. yolda yürürken, aniden önünüze çıkan güzel popolu bir birey ile, bir müddet aynı güzergahta gidebilme şansının, genelde hep boşa gitmesi...

bireyin güzel popolu olanına, hiç değilse, "vay be neler var şu dünyada" demek için bir bakıyoruz. dünyevi dertlerimizden birkaç saniyeliğine sıyrılıyoruz. "o yuvarlak hatları kızartıncaya kadar nasıl şaplak atarım" hayallerine kapılıyoruz, "ısırıp morartır, diş izlerimi bir hafta bırakırım" hayvanlıklarına bürünüyoruz.

bana, "karşıdan gelen kişinin, poposunun güzel olup olmadığını nasıl anlıyorsun?" diye sormayın. darılırım. bir bel, bir çift bacak, karşıdan bakıldığında 10 üzerinden en az 8 alan bir vücut, siyah ama güneşte parıldayan bir tayt gördüğünüz zaman, siz de o poponun güzelliğini anlıyorsunuz.

lakin, hep karşımızdan gelip, arkamızda bırakıyoruz kendisini. hayatımızdan geçip gidiyor. hiç önümüzde yürümüyor. aynı yolu adımlayamıyoruz. hiç bir araya gelemeyecek olsak da, bir hayalde dahi buluşamıyoruz. bizim de hüsran hanemize bir çarpı daha ekleniyor...