farklı bir beden, hissettiği mutluluğu sergileyen mimikler, jestler daha sonra belkide muhtaçlığın vermiş olduğu utancın yüz kızartıcılığı, konuşma isteği, beklentilerin karmaşıklığını çözme yada kaçıp gitme, insani dürtülerin başlamasıydı o an belkide ismi olmayan ama hissedilen dürtüler, yalnızlığın bozulduğu andı yada havvanın hislerini tamamlayan ademinkilerdi ayrıca bu yüzden birbirlerine bu kadar sıkı sarıldılar yada zorundaydılar acımasız tanrının onlara seçim hakkını sunmadığını bilemeyeceklerdi çünkü doğurganlığın temeli onlardaydı gözleri birbirlerini görünce açılmıştı ikisininde ademinde havvanında ikinci bir tercih hakkı yoktu çünkü sadece ikisi vardı...