bir ben miyim böyle düşünen bilmiyorum ama hayat çok sıkıcı değil mi? lgbt birliği biraz beni ayakta tutuyordu ama zamanla lgbt birliğinin de sahte olduğunu fark etmeye başlamamla hayatta keyif veren bir amaç kalmamaya başladı. eskiden sevgili bulurum sevişiriz falan diye düşünüyordum, şimdi bu düşünce tiksinti veriyor. etraf, götünü göbeğini sergileyen dalyarraklarla dolu. bilmiyorum translar desen öldürülüyor, biseksüeller desen evlenip gizleniyor, gayler desen bi tuhaf. lgbt konusunun dışında konuşursak da diyelim ki bi oyun yazıyorsun, troller oyununa dadanıyor. hello world uygulaması oluşturmamış dangalaklar kalkıp senin oyununa laf söylemeye başlıyor. 1 yılda depresyondayken yaptığın oyuna laf söylüyorlar. dönsen baksan kendileri hiç oyunun "o"sundan anlamıyorlardır. öteki türlü hayalinin işini buluyorsun ama bi bakmışsın ofisteki gıcık bir tip sürekli seninle uğraşıyor. oldu mu hayatının işi sana cehennem. zaten yorgunsun, işleri yerine getiremiyorsun falan. hayatının büyük bir bölümü, hayatını keyifle geçiren insanları izlemek oluyor. belki de hayat bana sıkıcıdır bilemiyorum.

anlatım bozuklukları için özür.