iki yıl önce dibe vurmuştu. zaten acı bir tadı olan hayat artık ona iyice tatsız gelmeye başlamıştı. depresyon. hastaneye yatma. o dönemde yaşamak sadece “acı çekmek"ti. bu iki kavram tamamen eşdeğer, tamamen eşanlamlıydı onun için. tuhaf bir şekilde, hastaneye yattığı günlerle ilgili iyi bir hatırası vardı. her ne olursa olsun hâlâ taze bir hatıra. üç haftayı uykuda geçirmiş, ilaçlarla ve bebek mamalarıyla beslenmişti. gerçek dünyaya dönmesi ise yavaş yavaş olmuştu. antidepresanlar. psikanaliz. bu dönemi, görünmez bir boşluk olarak içinde muhafaza ediyor, günlük sıkıntılarından ilaçlarla, psikolojik destekle, açık havada yaptığı gezintilerle kurtulmaya başlıyordu. ama kara delik orada, hep yakınındaydı, sürekli olarak onu çeken manyetik bir alan gibi.