kesinlikle tombul olması gereken zat-ı muhteremdir. gidiyorum dediğinde "bensiz hiç bir yere gidemezsin, sen nereye gidiyosan ben de oraya geliyorum lan ayı" diyecek kadar sevip sahiplenmeli. ilk iş gününüzde şapşal bi ayı gibi elli kere sizi aramalı. moraliniz bozuk olduğunda sizi neşelendirmeye çalışmalı. yanaklarını sıkıp onunla oynadığınızda kucağınızda efendi efendi şımarmasını bilmeli, kitap okurken dizinizde uyuyakalabilmeli, beraber film, futbol maçı izlenebilmeli. derdini size açabilmeli, her ana kendinden bişeyler katmalı. ve en önemlisi bigün size karşı olan ilgisinin azalacağını bilmeli. hatta o zamanlarda başkalarına ilgi duymaya başladığında bu ilginin bir sonunun olmadığını bilip sizinle yetinmeli. o anlarda kendi kendine "ulan bu çocuk benim bi ton kahrımı, nazımı çekti. iyi kötü gün demeden hep yanımdaydı. şimdi sonu gelmiycek bi başka heves için değer mi yani" diyebilecek biri olmalı. işin de, ilişkinin de özü bu değil mi zaten...
(bkz: kim kaybetmişim de biz bulucaz)
(bkz: bulunmaz hint kumaşı)