ortadan kaybolan mevsimdir. biz çocukken ilkbaharlar da baharın hakkını verirdi. olsa olsa en fazla mart yamuk yapardı. güneş öğlenleri insanın içini ısıtır, hava sıcak değil ama ılık olurdu. bu mayhoşluk bizi de etkiler, daha bir mutlu daha bir duygu dolu olurduk. şimdi bahar da kayboldu. artık sıcak ve soğuk var. baharın geldiğini anlayamıyoruz bile. ağaçlar tam çiçek açarken soğuktan donuyor. ya biz büyüdük ve bahar anlamını yitirdi ya da hakikaten bahar intihar etti. keşke yine usul usul güneş çimlere vursa ve biz çiçek açan badem ağaçları altında oturup hayal kursak...

benim için polen alerjisi, depresyon, yazılıların yoğunlaşması anlamına gelen mevsimdir. tadını çıkardığımı hiç hatırlamam. hep yoğun, hep aksırık tıksırık... oysa aşık ol, kelebekler uçsun, böcekler ötsün... olmadı öyle saadet dolu baharlar!