bazen her şeyin olması gerektiği an gibi geliyor, konulacak son nokta. zaten rayından çıkmış, çöküşe giden hikayede sona atılan o en son dur imzası. çünkü insanın artık enerjisi, takati, sabrı kalmaz. sadece sessizlik, dinginlik, o hiçsizlikte olmak ister. o nötr durumu. ama bazen de bakınca, her şeyden kaçma, yarıda bırakma gibi geliyor ki bu daha korkutucu. insanlar bunu demese de düşününce korkaklık gibi geliyor. sanırım olay, o an nerede durduğunuzla alakalı.