gecenin öteki yüzü deyu bir film var. zuhal olcay (ki türkiye'nin en "klas" kadınlarından biridir) ve müşfik kenter (ki türkiye'nin en iyi tiyatrocularından biridir) oynuyor filmde. işte, işbu filmin öyle bir sekansı vardır ki; midenize yumruklar atar, suratınıza osmanlı tokatları çarpar, silkeler sizi bir güzel.



müşfik kenter: ateşin var mı? sigara içmez misin?... allah bilir rakı da içmezsin... konuşmasını da bilmezsin, di mi? sen kuşları da sevmezsin; çiçekleri de. söyle. öyle di mi? çocukları... (parmaklarını şıklatıyor) canın çekmez mi hiç keyfetmeyi? parayı sever misin, parayı? onu da mı? erkeklerden nefret ediyorsun, ha! eee sana da bu yakışır....
at kendini denize! ne duruyorsun? "boşuna bu dünya" de be! benim yarı yaşım kadar bile yoksun. güzelmişsin de. derdin mi çok? ha? benden de mi çok? at kendini şurdan denize. seni o paklar!
(müşfik kenter bir sigara götürür dudaklarının arasına. zuhal olcay yakıverir çakmağıyla. ve devam eder müşfik kenter baba)
madem ateşin var, ne duruyorsun karanlıkta?... hadi koş, hayata! hey bre, karacaahmet, kara mezarlık! sana gelmiyorum işte! var mı bi' dicen? yorgo'nun meyhanesi'ne gidiyorum. daha çoook beklersin, çok!


demem o ki;
aklının, ruhunun ucu bucağından "intihar" nam kelimenin tek bir harfi bile geçen bir ademoğlu adem'e, havvakızı havva'ya bu sekansı izlettireceksin. bak, nasıl koşmaya başlayacak hayata!