ölümü gördüm annem. ona dokundum ben. uzaktan öyle baktı bana. gülümsüyordu. ilk başta neden bana güldüğünü anlayamadım, sıramı mı beklemeliydim? ta ki bir gün o çok sevdiğim insan, bir çatışmada kollarıma cansız düştüğünde, işte o an ölümün bana neden güldüğünü anladım annem. beni öyle bir cezalandırmıştı ki, en sevdiğim insanı kollarımdan çekip aldı. ölmeden önce bana en son ne dedi biliyor musun? çatlamış dudakları arasından , ona birkaç damla su içirmeme bile izin vermeden, " beni merak etme" dedi ve yumdu gözlerini. yüzündeki kanları temizlemeye uğraştım, bir umutla sarıldım, belki gözlerini tekrar açar diye. ama açmadı annem.