hayatımın 6,5 senesinin geçtiği, ilk gençliğimi yaşadığım, depremi de geçirdiğim, depremden sonra garip bir bağ kurduğum, gittiğimde kaçmak istediğim uzaktayken gitmek istediğim, karmaşık duyguların şehri... çok sevdim izmit seni... nasıl bir büyün vardı? ya da var mıydı bilmiyorum ama her düşündüğümde burnumun direğini sızlatıyorsun. değirmendere günlerimi çok arıyorum... ama hiçbir şey aynı değil. neyse bu konu benim yumuşak karnım, çok etkileniyorum izmit lafı geçtiğinde...