hayattan elini eteğini kısa bir süreliğine çekmek isteyen insanın başvurduğu yöntem. bilinçli bir yalnız kalma durumu, seçilmiş yalnızlık misali. o denli korunaklıdır ki kendini cenin pozisyonunda güvence altına alan insan, ördüğü duvarların katılığına rağmen huzurludur. dışarıdan gelen tehditlere kapalıdır. kırık kalbini tamir edip, kelebek olup yeniden uçmaya karar verdiğinde kabuğunu kırabilecek kadar cesaret kazandığı bir zaman dilimi.

ayılar için kış uykusuna yatmak.

(bkz: kendine dönmek)

sanırım insanın yalnızlığıyla barışık olduğu nadir anlardandır bu. kıymeti bilinmeli. ne kadar barışıksan o kadar mutlusundur hayatta.

kaplumbağalar; dışardan gelen bir etkileşim de kabuğuna çekilir.
insanlar; gerek psikolojik nedenlerden ötürü, gerekse istirahat etmek için kabuğuna çekilir.

" unumu eledim, eleğimi astım." la hemen hemen aynı anlama gelir.

son zamanlarda aşırı derece de ve inanılmaz şiddetle arzulasamda gerçekleştiremediğim eylem. uzun zamandır tatil yapmamış bir insanın iç karartıcı çığlıkları bunlar. neyse ne diyordum, sanırım inzivaya çekilmekle aynı anlamı paylaşıyorlar. ilk kural evden çıkmamaktır, gereğine göre depresyon hırkası ile devamı getirilebilir. sonucunun güzel bir başlangıca mal olduğunu görmüşlüğüm var.