şuan göğsümde yatıp çenemi yalamaktadır, kedi babası olmak marifettir.

edit: evin içinde adeta bir bit gibi ben nerde isem yanımda olur. asla kimseye sevdirtmez kendini, çok nadir yaklaşır başkalarına. bazen köpek gibi davranıyor; söz dinliyor ve dediklerini anlıyor gibi. çok kıskanç, elimdeki telefona kafa atıp düşürür, labtopun klavyesine gelip bi anda oturur uzanır. hassas bir şahsiyet kızdığında bağırdığında maximum 1 saate yakın küs kalmaya çalışır, göz temasımız ile küslüğümüz sona erer. ılginç bir şekilde çok iyi anlaşıyoruz, aramızda bir iletişim var.

edit 2: bizim kız ağustosta 5 tane bebek verdi. bebeklerin hepsi ayrı bir güzeldi, kimisi kulakları kimisi rengi kimisi gözleri hepsinde farklılıklar vardı, birbirinden güzeldi. anne baba gri olunca onlar da griydi, daha sonra evde 6 kedi olmuş oldu. alanlarını kısıtlasam da evde sürkeli bir terör estirme vardı. hakkaten çok kediyle de beraber yaşamak zormuş, benim durum farklı oldu tembel anne bebeklerine tuvalet eğitimi vermedi hepsi de canı nereye isterse yaptılar, sahiplendirme kısmı en zor süreçti benim için.. neyse ki güzel güzel seçe seçe verdim. hangisi kimde çok iyi biliyorum arada sırada arayıp tehdit ediyorum sahiplendirdiğim kişileri "bakamazsanız ben alır bakarım sakın kimseye vermeyin" şeklinde. daha sonra anneyi kısırlaştırdık. huyu değişti daha bi duygusal oldu. hafiften toparladı hamilelik döneminde çok kilo vermişti prensesim şimdi daha iyi kısırlaştırmanın da etkisi ile biraz kilo aldı. iyiyiz çok şükür onu çok seviyorum.