saftirikliktir.

bazı durumlarda gerekli olabilir ancak bir çok durumda gereksizdir, göz boyamadır.

herşey biz insanlar için bu hayat ta.
herkesin bir derdi var, herzaman da olucak.
bu gibi durumlarda, tanış olan herkes bir birine üzülür. ve birbirlerine destek olur.
bu yargılanıcak bir durum yada bir hareket değil.
insan oğlu her ne kadar çiğ süt emmişsede, duygusal yönlerinide bünyesinde barındırmakta.

şahsen ben... kendi derdime üzülürüm, ama arkadaşım, dostum dediğim insanların benden daha kötü ise durumu, buna bende üzülürüm.

hayatın içinde yer alabildiğinizi, sadece kafanızda yaşamadığınızı gösterir.

bencil olmayan insanların yapabileceği davranış. paylaşmak bile yeter çare olmasını beklemek hata zaten oda dertli.

bünyeyi en çok yıpratan davanışlardan biridir.

empatik bünyenin vazgeçemediğidir. aslında güzel bir huydur ama azı karar çoğu zarar.

dostlar için yapılacak şeydir. dost olmak budur. kendi ayrılığına derdine vesaire aldırmadan dostunun derini dinler paylaşırsın. beraber ağlarsın.

egoistlik olacaksa ilk kendi derdime yanarım, yaşadığım devir acımasızca bunu istiyor çünkü benden*

başkası denen kişinin aslında değer verilen kişi olduğunu kanıtlar.

(bkz: isar)
(bkz: başkasını kendine tercih etmek)

bakış açısına göre "beterin beteri vardır." dersi veren bir durum.

zor bulunan iyi insandir kendisi