antik yunan'dan beri orta yaşlı bir erkekle daha genç bir erkeğin aşkı varolmuş, hatta toplum tarafından kabul edilmiştir. öyle ki bir çok yunanlı sadece çocuk sahibi olmak için bir kadınla evlenip, tüm aşkını, sevgisini ve cinsel hayatını daha genç bir erkeğe adamıştır. daha sonra yahudilerin ve onların bir üst versiyonu olan hristiyanlığın dayatmasıyla bu ilişki türü yeraltına itilmiştir.

olgun erkeğin kendinden emin tavrı, hayatında birşeyleri düzene koymuş olması, genç sevgilisine bir akıl hocası, rehber gibi yaklaşması ilişkiyi güçlendirirken, genç sevgili de enerjisiyle, yaşama sevinciyle diğerine gençlik aşısı gibi gelir. özetle iki partner arasında belli bir yaş farkı olması ilişkiyi dinamik tutmak açısından birçok avantaja sahiptir.