kendine açılmak

hâla edinemediğim eylem.
eylem diyorum çünkü bunu başarabildiğim zaman önemli aksiyonlar alıyor olacağım.
şuanda gustav jung' in kalıtsal arketiplerine sığındırıyorum kendimi. bazen "ulan yorgo bu kendini bilmemezlik yüzünden mi biseksüelsin" demiyor değilim.
şuansa bu ikilemim beni rahatsız etmiyor amma sayın yazarlar kabullendiğimde ya da en azından şu ucsuz bucaksız sıfatlar denizinde en azından kendimi hah bu diyebileceğim bir sıfat bulmak, olduğumdan daha da çok mutlu edecek beni bundan eminim...
bir keresinde istiklal de yürürken bir adam durduk yere kolumu tutup "kimsin sen" diye sormuştu. o anda sadece yüzüne bakıp tek kelime edememiştim. o adam kimdi, neciydi hiç bilmiyorum.
ama tek bildiğim cevaplamadığım tek sorudur bu kimsin sen..