oyuna başlamadan önce "bu ne lan sabahtan beri solucan kovalıyorsunuz" diye alay edenlerdendim. tabi oyunun yarattığı bağımlılık daha oynamaya başladığım ilk günden himayesi altına almıştı beni de. arkadaşlık falan denmiş. evet, oyun vasıtasıyla güzel dostluk bağları kurulabiliyordu. ancak hiçbiri kalıcı olmadı benim için. her neyse şimdiki aklım olsa; hayatımdan üç senelik bir dilimi bana hiçbir getirisi olmayan bir oyun için* hibe etmek yerine, kendim için bir şeyler yapmış olsaydım bugün çok farklı bir yerde olabilirdim belki de.

(bkz: knight online pişmanlıktır)