carlos vermut'un yazıp yönettiği
2014 ispanya yapımı dram, neo-noir filmidir.

lösemi hastası kızının son dileğini yerine getirmek için her şeyi göze alan işsiz bir baba, geçmişi sırlarla dolu ve bunalımda bir ev kadını, son on yılını hapishanede geçirmiş bir matematik öğretmeni...
3 farklı insanın birbirinden bağımsız olmayan ilişkisinde kader veya tesadüf,iyilik,kötülük,zaaflar gibi kavramları sorgulatmayı çokça başaran bir film.
baba-kız ve karı-koca ilişkileri, cinayet, işkence, mazoşizm, kara mizah gibi unsurları çok güzel harmanlıyor.

filmin en etkileyici tarafı, ortaya koyulan unsurların görünür ve sert olmadığı halde, ciddi anlamda kafanıza kafanıza vuran bir balyoz kadar sert, retinanıza kazıyacak kadar da görünür ve gerçek olması.
film her ne kadar izleyici tarafından yorumlanmaya açık bırakılsa da fazla bir seçenek sunmayan tarafıyla net duruşa sahip.
tatlı gibi görünen ağır eleştiriler ile denge mükemmelliği olan bir film.

filmi ve doğrultusunda yönetmenini geç keşfetmiş olmanın minik bir hüznü içerisinde olsam da verdiği hazzı tarif edemem.
ayrıca yönetmenin pedro almodovarvari tarzı, kendisini tahtın yeni varisi olarak gösteriyor.