çok değer verdiğim ve bende çok ayrı yeri olan gruplardan bir tanesidir.

bazen merak ederim. acaba bir gün, yağmurlu bir günde freezing moon dinleyerek sokaklarda boş boş dolaşan; kendisine selam verecek ilk kişiyle tanışabilecek kadar hayattan bıkmış ve adeta bir kurtarıcı bekleyen 15 yaşında bir çocukla karşılaşır mıyım diye.

edit: yazar burada kendi ergenliğini -ki hala daha tam olarak içinden çıkabilmiş değil- özlemle anıyor.