az önce mutluluk hakkında şöyle bir cümle kurdum "mutluluğu bulduğun anda öleceksin!" güzel bir önermedir ne kadar süreceğini ve her mutluluğu sonunda hüzün olduğunu varsayarsak yapmak mantıkldır...
bir anneanne anısında hissedilen his. o zamanlar kaç yaşındaydım hatırlamıyorum, köyümüze düğünden düğüne dondurmacı gelirdi. eşeğin üstünde taşırdı dondurmaları, eşek sütünden yapıldı der almamamızı sağlardı büyüklerimiz. bir gün nasıl olduysa aldım o dondurmadan bir külah. dondurmayı yaladım külahın içini parmağımla sıyırdım ve külahı dondurmacıya geri götürdüm. dondurmacı kızım onu da yiyeceksin dediği an nasıl mutlu oldum, yavaş yavaş keyfini çıkara çıkara yedim o külahı. o gün anneannem mutluymuş, belki de hayatının en gerçekci mutluluğunu yaşamıştı o gün.