çok seçkin müzik portföyünüzün 43 numarasında arka planda çalan çelloyu farketmekten farklı olarak müzik bilginizi bir kenara bıraktığınızda ortaya çıkıveren insani duygu. hayata karşı ne kadar başı dik, burnundan kıl aldırmayan bir tavır, mağrur bir duruş sergilesek de, herkesi büyük bir gururla hep biz ve o büyük egomuz terk etse de, en özel entrikalarla zirve basamaklarını hep biz tırmansak da hepimizi incitecek, insan olduğumuzu hatırlatacak şarkılar mutlaka vardır ve bu parçalar belki hiç tarzınız olmasa bile size geçen duygusuyla gözyaşlarınızın plansız/apansız akmasına izin verecektir. ama şuna eminim ki insan daha çok yaşadıklarına değil yaşayamadıklarına ağlıyor ve bu gözyaşları belki bizi zayıflatmış gibi görünse de iç sesimizi dinlemeye daha çok teşvik ediyor. gözyaşının gözden başlayarak olur olmaz üstümüzü ıslatarak sonlandırdığı bu rota belki de hayatımızın en özel plansızlık hali.