eskiden aşağılamak için kullanılan "nerd", özellikle çizgi roman kültürünün dev bütçeli filmler sayesinde popülerleşmesi sayesinde, araya çocukluk zamanı anılarının da muhabbet konusu olması sayesinde sınıf atladı. ama nasıl atlamak...

bu sıfata layık görülmek, kendini bu şekilde ifade etmek ne derece iyi bir şey bilmiyorum ama eskiden x-men'deki bilmem ne karakteri, star wars'daki akrabalık ilişkisi, iron maiden'ın albüm kapağındaki gizemli işaret, aphex twin'in tankı, half-life'da hayatın özü muhabbeti yaparken karşıdakinin ilgi eşiğini aştığınızda, karşıdan pat diye "get a life, dude" cevabı alınıyordu. (araştırmaya, okumaya meraklı biri olsam da kendimi nerd olarak tanımlamıyorum. ama girdiğimiz bu tür muhabbetlerde üstelik türk birilerinden bu lafı duymuşluğum hiç de az değil.) hatta ileri gidip, "arkadaşım, ben dışarıda kızlarla hayatımı yaşıyorken sen anca prenses leila'ya osbir çekersin", "bilgisayarın karşısında vakit geçirmekten bembeyaz kalmış vücudunla sahilde nasıl dolaşacan" benzeri cümlelerle karşılaşmak çok da olanaksız değildi.

ama şimdi öyle mi? başbakanımızın deyimiyle artık eski türkiye yok. dünün garibanları, bugünün hiperlerine ne öğretebilir ki...

her meta, herkes, her değer, her fikir eninde sonunda tüketimin, tüketim için pazarlamanın ilgi odağı olacaktır. üstelik ısıtılıp ısıtılıp belli zaman aralıklarında tekrar piyasaya sürülerek. afiyet olsun.