türkiye'de mi? mümkün mü? sanmıyorum. öncelikle homofobik homoseksüellerin neslinin tükenmesi lazım ki homofobik heteroseksüellere sıra gelsin.

(bkz: homofobik heteroseksüellerin ekseriyetle homoseksüel çıkması)

kalmamış olanı yoktur.

lisede bir arkadaşım vardı. erkek olduğu halde kız gibiydi. sınıftaki herkes ona 'top hehehe' der, onu dışlardı. o da elinde olmadan kadınsı davranırdı, utanırdı.

sonra baktım lise 2'de olanlara dayanamadı, sınıftan bir kızla sevgili oldu. 2 yıl onunla bildiğin flört etti. o sayede kurtardı kendini lise bitene dek...

mezun olduk, şimdi herkes is güç sahibi. o ise artık rahatlamış, erkek arkadaşlarıyla fotoğraflarını bile koyup, rahat yaşayabiliyor. onun adın seviniyorum. keşke böyle kötü tecrübeler yaşanmasa.

buyrun benim. dindar insanların olduğu teknik lisede bile maruz kalmadım. birkaç kez geyliğimi ima eden laflar ettiler ama tacizde bulunmadılar çok fazla. ilkokulda da jiletçi bir kürt vardı, o beni öpüp duruyordu. bir tane alfa erkek de beni kucağına alıp duruyordu. bunlar taciz değildi ama. hoşuma gidiyordu çünkü. onun dışında, arkadaşlarım bana normal davranırdı.

ben hep yakın arkadışlarıma söylemeyi tercih ettim eşcinsel olduğumu çünkü lise olsun üniversite olsun gününüzün önemli kısmını geçirdiğiniz bir yerde sizi anlayan, konuşabileceğiniz, yanlarında rahat olabileceğiniz insanların olması önemli. tabi ben 3 kişiye söylediysem 10 kişi duydu. bana beni desteklediğini söyleyen insanların bir başka eşcinsel birey gördüklerinde "dönme herhalde bu ehuehueh" tarzı sohbetlere girdiklerine tanık oldum. yüzüme hiçbir şey diyemedilerse de arkamdan söylenenler kulağıma geldi hep. başkalarının hakkımdaki düşüncelerini pek umursamadığımdan insanların öğrenmesi rahatsız etmese de cinsel yönelimimin dedikodu malzemesi olarak kullanılması hep üzdü. tabi tüm arkadaşlarımı bir bir tutmam yanlış olur. zaten psikolojimi derinden sarsacak şeyler de yaşamadım ancak okullarda homofobi vardır, evet. bana, sana yapmıyor olabilerler ama gücü yetenlere yapıyorlar.

keşke okullar bazılarına hayata başka pencereleden bakmayı da öğretebilse.

rahatlıkla gay olduğunu söyleyememiş herkes, bu baskıya maruz kalmıştır. önemli olan bizim ne kadar iyi heterosexual taklidi yaptığımız değil, ne kadar rahat kimliğimizi yaşayabildiğimizdir.

ilkokulda zaten sırf hetero olduğumdan ve de gey gibi benzeri kelimeleri hiiiç duymadığımı varsayarsak liseden başlayabiliriz. ilk seneyi es geçiyoruz çünkü geyliğini belli eden biri değildim, onu örten başka şeylerim vardı eziklik, şişmanlık gibi. son sınıfa kadar 10 kişilik bir kız grubuyla takılıyordum ama "ciddi" anlamda bir lafa maruz kalmamıştım. son sene zaten sınıftaki erkeklerin birbirleriyle olan aşırı samimiyetinden dolayı bromance'e, orgylere kayan hallerinden dolayı zaten ben daha az gey gibi duruyordum. toplasan zihnime kazınmış iki olay vardır ve onları sayamayız bile. yan tarafta bulunan ilkokuldaki sümüklü çocukların 10 tane kızın yanında yürüyen tek erkek olmamdan dolayı laf atışları; diğeri ise göğüs kıllarımı "jiletle" kesmem sonucu gerizekalı birinin bunu garipseyip bir şeyler gevelemesi. her iki olayda da kızlar savurmuştur bunları falan. yani öyle dümdüz, olaysız, sıradan, biraz ezikçe, utangaç, kıllı, şişman, kısa boylu geçmiştir lıse yıllarım.

aman üniversiteyi kim takar. bitiyo işte.