bir sendromdur ki gidiyor. kendime bakıyorum da, çalıştığım zamanlar da pek yaşamazdım ben, ciddiyim. bu durumla karşılaşmamak adına küçük hilelerim vardı benim, mesela; haftasonuna girmeden önce pazartesi günü, kaldığım yerden başlayabileceğim sıfırdan bir proje, ajandaya tuttuğum rutin iş notlarını temize çekme, son saatlerde aklıma gelen çizim detayları ya da haftanın ilk gününün akşamında, arkadaşlarımla bir plan yapardım. onları yapacağımı düşündükçe haftaya başlangıçta enerji olurdu içimde. * * *