"benim gibi boş gezenin boş kalfalarının bilmediği durumdur" demeyeceğim. öyle yoğunki bu "pazartesi sendromu", her p.tesi sabahı ben bile hissederim.

gerçi tam da bilemiyorum; belki de okul çağlarından kalma bir korkudur. zaten o korku yüzünden işsiz güçsüz bir serseri olduk.

tanrı çalışanlara güç, kuvvet versin; çalışanlar da şanslarına şükredip p.tesileri bile koşar adım gitsinler işlerine. unutmayın: "çalışmak özgürleştirir". (bu özlü sözün auschwitz kampının "kanada" adlı ayrıcalıklı bölümünün duvarında yazdığını da kısık sesle ekleyeyim!)