dün gece beni modaya davet eden ve bir güzel içirten yazar. ondan iki gün önce de büyükçekmece sahilinde içmiş ve gece yarısına kadar muhabbetin dibine vurmuştuk. zaten bu adamla bir araya gelince sohbet öyle keyifli oluyor ki, ne geçen zamanın farkına varıyorsunuz ne de içtiğiniz biranın adedini hatırlıyorsunuz. böyle yardımsever bir kişilik az rastlanır cinsten. mendil satan çocuktan mendil almamız yetmezmiş gibi bir de kolundaki saati çocuğa verip "evine geç kalma, annen merak eder, bu saati de al, cebine koy yada koluna takalım, arada sırada bak. saat geç olmadan da evine git" demesi. o anda mendil satan çocuğun bakışları hala gözümün önünde. "abi olmaz sen bana bunu verme" dediyse de şaşkın ve bir o kadar mutlu bakışları gözlerimin önünden hiç gitmeyecek. beylikdüzünde kış aylarında gece 1'de 10 tl toplayamadığı için annesinin onu eve almayacağını söyleyen çocuğu hatırlattı bana. baba yüreği işte dayanamıyorum ki, annesinden korkup evine dönemeyen çocuğun cebine parasını koyup evine göndermiştim. dün gece bu davranışından sonra anladım ki benziyoruz birbirimize, resmin tam ortasına değilde görülmeyen kısımlarına bakabiliyoruz. başrole değil de yardımcı karakterlere dikkat ediyoruz. tanıştığımız için çok mutluyum.