onun yanındayken öylesine umarsız ve eğlenceli vakit geçiriyorum ki. sesini duyunca, aklıma gelince bile kalıcı bir gülümseme oluşuyor suratımda. ama o bakışlarındaki her mimiğinde gizli, saklı kalmış bir yerlerde duran buruk hüznü yok mu, o gözlerini buğulayıp kamufle ettiği bir şey sanki... en şuh kahkahasında bile insana göz kırpan o çocuk yanı. insanın içine işliyor işte o yanı bu adamın. çok seviyorum klişesine girmeme gerek yok artık herhalde. başka işte bu adam.