aradığımda büyük ve çirkin kıçını anca annesinin zorlamasıyla kaldırıp telefona gelen körfezin koynunun incisidir kendisi; incidir zira "kız kalk gel; kahve içecez" dememi ikiletmeden "nereye ablaaaa" diye cevap vermiş ve söz verdiğinin saniyesinde yanımıza gelmiştir. öyle can - öyle sıcaktır ki bu "turuncu balık" dilinden düşmeyen dikenli laflarını bile "ayyy kıyamam ya; çok sevdim ben sizi - ay tutayım kendimi - laf sokmayayım size" diyerek önümüzde tek vücutta iki kişilik tiyatral bir oyun denemesi sergilemiştir.**** kendisi bize doyamadığını söylemiş olmasına karşın; kendisinin ismi başka başka illerde dilimize hep dostlukla - hasretle gelmiş ve izmir denilince akla gelecek ilk insanlardan biri oluvermiştir.*** beyimlen tüttürmekten ziyade yediğimiz sigaralarımızı yakmak için kullandığımız çakmağın benzinin bitmesine içerleyerek kendi kıymetli "turuncu" çakmağını hedaye etmesi de gönlümüzdeki yerini sağlamlaştırmıştır!***

edit: kendisini eve diye bilerek organize sanayiye bıraktığımız da doğrudur. ay gözü gönlü açılsın istedik tamirci çıraklarına - esnaf güzellerine bakarak. ayol napcan ikinci yeni şiiri okuyup dinlediği müziklerden telefonu her açmayışında "kesin bu sefer intihar etti bu herif" diyeceğin kocaları... * kız, ne kadar az diploma o kadar çok seksapel, unutma *

zakası, iyi yüreği, güzel sesi, gülüşü ve çirkin büyük poposuyla bitanedir o...* iyi ki tanımışım seni çocuk. bu daha ilk görüşmeydi, bilesin!