son bir kaç gündür sevgilimle en önemli mevzularımızdan biri haline geldi kendisi. haberi ilk duyduğumuz andan itibaren bolca kulağını çınlattık.

ne mi konuştuk; ben çok yakışıklı bir erkek olmuş dedim, kız arkadaşım fena olmamış dedi. büyük cesaret dedik. yazık çok üstüne gitmeseler bari dedik. anlamazlar ki dedik. ama biz anlıyoruz dedik. kendini yanlış bedene hapsolmuş gibi hisseden binlerce kişi arasında şanslı biri dedim. ailesinin de desteğini almışsa ne mutlu ona dedik. yolu açık olsun dedik. olması gereken olmuş dedik.

hiç konuşmadığımız ama olduğunu bildiğim bir şey daha dedik içten içe. seni kıskanıyoruz rüzgar! akşam yemeği sofrasında ailemle yemek yerken senin haberini izliyoruz. haberi veren muhabir senin ağzından 5-6 sene önce anneme "ben kadınlardan hoşlanıyorum" dediğini söylüyor. kafamı kaldırıp ekrana bakamıyorum. annem bana dönüp eşcinsel miymiş diye soruyor. pek sayılmaz yani kendini erkek gibi hissediyormuş, trans demek daha doğru diyorum. (aslında hayır o eşcinsel değilmiş ama ben öyleyim, erkek olmak falan da istediğim yok sadece bir kadına aşığım demek istiyorum ama elbette diyemiyorum) rüzgar diyebiliyor ve onun için ruhu bedeni bütün bir hayat başlıyor, zor olacak elbette kabul edilmesi ama yine de kendisi için de lgbt bireylerin görünürlüğü için de büyük bir adım atmış bulundu kendisi.