1980 lerin ilk yılları . 5 veya 6 yaşlarım.

-az gel hele
diyen komşunun oğlu. 18 yaşında.
tamam -abi- diyorum kendisine.
düşüyorum peşine . bir harabeye gidiyoruz.
güya oyun oynuyor benimle.

-sen uyuyormuş gibi yap. bende senin babanmışım. seni uyandırıp okula götüreyim .

yatıyorum üstü açık harabenin bir odasındaki yeşil çimenlerin üstüne. biraz sessizlik. sonra arkamdan sarılan bir çift güçlü kol. ve belimde hissettiğim sertlik. tam olanlara anlam vermeye çalışırken sertçe aşağı çekiliyor altımdaki eşofman. gerisi malum.
bıraksa çığlıklarım ömür boyu çınlayacak kulaklarında ama sıkıca kapatmış ağzımı. çıkmıyor sesim.

günler sonra bir kere daha.
-gelmezsen annene söylerim .

sonra bir daha.

ve ben 6 yaşındaydım.
şimdi 36 yaşındayım . ve o anki acı halen daha beynimde kazılı.

şu an sana sormak istediğim tek bir soru var komşu oğlu.

hiç ciğerin sızlamadı mı 6 yaşında bir çocuğa bunu yaparken? ağzımı kapattın belki sesimi duymadın göz yaşlarımı da mı görmedin? nasıl bir vicdandı bu.


edit. geçen yaz haberini aldım beyin tümöründen ölmüş bizim komşunun oğlu.