yolun sonu

hep umutlar yeşertiriz içimizde ve yolun başında olduğumuzu sanarız;oysa yolun sonu gelmiştir, gelmiştir de görmek bilmek istemeyiz. ve birgün ansızın tüm gerçekliği ile çıkıverir karşına,yerle yekzân eder bedenini,ruhunu...
herkesi korkutan ve ya bazılarının korkmadığı kimi için bir asırdan biraz uzun ya da kimileri için kısa, oldukça kısa süren ölümdür.

(bkz: özgüven)
yarraaa yediğimiz an, var mı ötesi!
sözün bittiği yerdir efenim.*
sinir ağları gibi sonsuzluğa dallanan yollar, kim bilir her gün kaçının sonuna geliyoruz haberimiz olmadan. bazı sonlara eşlik eden şarkılarsa iyi ki var.