elif şafak'ın okuduğum pinhandan sonra 2. kitabı. beğenmiştim çok. dilini de severim yazar'ın. kitabı okurken işaretlediğim yer ise beni benden almıştı;

"-dünyayi gezip görmek isterdim.
- boşversene, benim için ben neredeysem dünya oradadır.
- ah, anlıyorum; kainatin bu kadar küçük olduğunu mu sanıyorsun?
- hayır, sadece ben bu kadar büyüğüm." (syf. 158)