küçüklüğümün en hatırlanabilir anısı bu kitabı bitirdikten sonra ağladığımdı ve çok sevmiştim zezeyi. olgun bir bireyin yüreği vardı o çocukta. kendi küçük aklı büyüktü. acıyı ilk duyumsadığında hangimiz onun tepsini verebilirdik.* bu kitabı "müstehcen","zararlı","olumsuz" bulanlar ne kadar büyükler? mamafih, şeker portakalı "müstehcen" ise portakalı soydum "porno"dur o vakit!

"...şimdi acının ne olduğunu gerçekten biliyordum.ayağını bir cam parçasıyla kesmek ve eczanede dikiş attırmak değildi bu.acı insanın yüreğini paralayan, sırrını kimseye anlatmadan birlikte ölmesi gereken şeydi.kollarda, kafada en ufak güç bırakmayan yastıkta kafayı bir yandan öbürüne çevirme cesaretini bile yok eden şeydi."