çok yoruluyorum ve artık çok bunalıyorum… buraya ilk üye olduğum zamanlarımı özlüyorum o günler çok sakindi sessizdi hayatımdaki en büyük heyecan burada insanlar tanıyor olmaktı. artık hiçbir şeyden öylesine keyif almıyorum ki. en son ne zaman gerçekten “iyi” hissettiğimi unuttum. herkes hayatına devam ederken ben geride kalmış gibi hissediyorum sanki beni unutmuşlar gibi. büyüdükçe her şey daha da zorlaşmış. kendimi o kadar ait hissetmiyorum ki bir yere nereye gidersem gideyim bir yabancıyım inan kendime bile. konuşsam ne anlatacak bir şeyim ne de mecalim var. hayatla nasıl başa çıkacağımı bilmiyorum artık…