meraba sözlük,
nedendir bilmiyorum ama annemden 2 yıldır ayrı olmama, ayaklarımın üzerinde inatla durmama rağmen, vazo kırmışımda annem görecekmiş hissine kapılıyorum arada. bugün o bok duyguya kapılmanın ileri safhaları yaşadım da yaşadım... fakat ortada ne vazo var ne de vazoyu görecek annem. bu normal mi? normal olmasını dilerdim ama normal değil sanırım. hem normal olsa bile hiç olmaması daha güzel olurdu.acaba insanlar böyle piç ezik duygular yaşayarak mı büyüyüp kocaman ayılar oluyorlar. şu egosu tavanlarda dolanan herbişeye gülüp kıçlarını sallayan insanlara hayret ediyorum. gerçekten böyleler mi yoksa böyleymiş gibi mi yapıyorlar. eşcinsel olduğumu fark ettiğimde hiç bişey bilmediği için korkmuştum, dünyadan insanlardan. şimdiyse bilmeye başladığım için korkuyorum. bilmekten korkuyorum sözlük... korkusuz mu olmalıyım herkesler gibi? hem bunu yapabilirmiyim bilirsin bazen çok ezik oluyorum. kafamı devekuşu gibi oraya buraya sıkıştırıyorum. hem birine sarılmadan sakinleşmem çok zor olabiliyor fark etmişsindir sende. güzel diye niterelendirilen suratım ve popomun değersiz olduğunu hissedecek hissetme bölgeleri icat ettim bugün. oralarda kimsenin yüzünün güzelliği ve poposu önemli değil. sonra içinde sadece dokunarak anlaşan insanlarda koydum. piç kurulukları bölge girişlerinde geçici olarak alınmış.