ilkokul bitene kadar iki elimle yazı yazmayı öğrenmiştim. solaklık kötü bir şey gibi davranırlardı. çift elle yazı yazmak ne kadar güzel olsa da giderek solaklıktan sağlaklığa geçtim. topa vurmam gerektiğinde her zaman solaktım ve öyle de kalacam. ama kesinlikle bir alex değilim*

bende farkedildiği anda serbest gelişime bırakılmış halimdir. o derece solakım ki sağ adımımı atmayı unuturum bazen... zorluğu okulda yaşamışımdır, o ilim irfan yuvalarında "sağ elini kullansan daha iyi olurdu" gibi yönlendirmeler olmuş, denemeler yaptırılmıştı... başaramayınca da beni yeteneksizlikle tanımlayan eğriltenler (eğitmenler değil) olmuştu. hepsini af ediyorum ama kendi dar alanlarında passız kalırlarsa hoş olur kanaatindeyim...

(bkz: solak olanların daha az ömürlü olması)