üniversite yıllarında taaa ciğerimin içinde derin bir keder duyarak dinlediğim şarkıydı. hiç görmemiştim mamak cezaevini ve samsun asfaltını. ankara'da yaşıyorduk ama yolumuz düşmemiş o taraflara. anneannemin evinden hüseyin gazi dağları ve mamak cezaevi uzaktan hayal meyal görünürdü. şarkıyı dinlerken uzaklara bakıp orada insanların yaşadığı acıları anlamaya çalışırdık. sonra öğretmen olarak ankara'nın bir ilçesine atandım ve her gün mamak cezaevi'nin önünden, samsun asfaltını boydan boya geçer oldum ve her gün beynimin içinde bu şarkı çalıyor. kömür deposu yok artık, gecekondular da öyle! ama acılar duruyor yerinde. sonbahardan çizgiler çalıyor cezaevinin tepesinde bangır bangır!

http://ayisozluk.com/lnk/aa980f