sevgilimin '' hadi seni götüriym de görmüş ol.''* önerisiyle gittiğimiz, kapısının hizasına geldiğimizde podyumun ucuna kadar yürüyüp geri dönen mankenler edasıyla dönüp, istiklalin kalabalığına daldığımız kafedir. kapısının önünde yere kilim atıp oturan teyzeler gibi yayılmış, tek omzu düşük tshirtler giymiş bir dolu apaçi kardeşimizi görünce sevgilim aynı cümleyi 1 milyonuncu kere tekrarladı ve haklıydı. '' burası eskiden böyle değildi.''

(bkz: eskiden buralar hep dutluktu)