tiyatro sevmeyen ben yine tezatlıklarımı yaşayıp kumbaracı 50 de takıldığım zamanlarda o ünlü oyunun olduğu akşam sahne arkasında karşılaştığım ve bana ettiği iki kelamlık cümle ve karizmatik duruşuyla özgüvenimi yerle bir eden kadın.bu kadar mı elim ayağım birbirine dolanır,hiç kimsenin yanında olmadığım yaşamadığım başıma gelmeyen halleri onun sayesinde deneyimlemiş oldum.
kimsenin ölmediği bir günün ertesiydi isimli tek kişilik performansına bürünüp, yaşayarak insanın içine işleyen oyuncu.evet tiyatronun yapaylığına inanan ben onunla tüm fikirlerim altüst oldu.
ve okuduğum son haberle bir kez saha hayran kaldım.