tasavvufta her şey dünyalıktır. yani dünya zevki olan hiçbir şeye bağlanamazsın. çocuklarını bile bir yere kadar sahiplenir, bir yere kadar seversin. gerçek aşk allah'tır ve en büyük erek ona ulaşmaktır. bu yüzden sufiler ölümü bir son olarak değil en büyük aşka ulaşmak olarak görürler. yani günümüzde bu kadar çok imkan varken dünya nimetlerinden vazgeçmek o kadar da kolay değildir. her şeyin bir zamanı, zamanın bir ruhu vardır. bu nedenle benim kanaatim 16. yy.'da tasavvuf ehli olmak kolaydır ama günümüzde buna merak saran insanların ikilem yaşaması kaçınılmazdır.