tbmm'nin bahçesi vardır hemen önünde. o zamanlar (yani fi tarihinde) ankara'nin en pislik yuvası yeriydi. hala öyle mi bilmiyorum ama ankara eski ankara değil onu biliyorum. ben de minik bir kaykaycıydım. rage against the machine falan dinlerdik, çalılıklarda sevişir,* yol ortasına kusardık (bkz: muz likörü süt nescafe kombosu). bir de umumi tuvaleti vardı parkın, orospu gayler ile doluydu (sabit telefon numaraları, her aksam 18'de burada sikini taşağını yalarim mesajları).* tüm bunlara rağmen o zamanlar daha bir masum geliyor. tbmm diyince benim aklıma bu anılar geliyor.