eskiden tam olarak kezban olduğumu gözler önüne süren başlık. hatta öyle bir üst skala kezbanlık ki şehir dışından çağıranın bile ayağına gidiyordum, istanbulda sik tükenmiş gibi. mesela "sadece sarılıp uyuyacağız" dediler ama hiç uyuyan olmadı, ya da "bu gece beraber olucaz ve sık sık görüşeceğiz" dediler ama sonrasında arayan soran hiç olmadı. ben cidden sadece sarılıp uyuyacaklarını ya da devamında arayacaklarını sanmıştım.

şimdi ise tanıştığım kişilere adını bile sormuyorum; söylerse tamamdır söylemezse zaten görüştükten sonra kim olduğu sikimde olmuyor. hatta bazılarıyla bir kaç kez görüşüyorum ama adını bilmediğim için pot kırmamaya çalışıyorum falan.

evet hacı abi böyle olmamıza sebep olanların da allah cezasını ve belasını katmerli versin.*