beyaz atlı prensinizi aramaktasınızdır. derken karşınıza biri çıkar. hoştur ama bilirsiniz ki hayatınızın aşkı değildir. aradınızda derin ekonomik-sosyal-kültürel fark vardır. ya da ne bileyim bir yanı sizi rahatsız eder. sonuçta aradığnız kişi değildir. ve fakat çok abazasınızdır. sonra gözününüz kararır. kışkırırsınız ve seks yaparsınız.

sonrası ise pişmanlıktır. kendinizi çok eleştirdiğiniz ortalık malları gibi hissedersiniz. ama insan kendinden nefret edemez. öfkesini karşısındakine yansıtır. pişmanlığınız, karşısınızdakine kötü, hadi bilemedin tatsız davranma şeklinde ortaya çıkar.

halbuki hepimizin görevidir, karşımızdakine kendini özel ve güzel hissettirmek. nitekim "yaradılanı sev yaradandan dolayı" kahvehane geyiği değildir.

tek gecelik ilişkiyi küçümsememek gerekir ve ardından pişmanlıkla dövünmek yerine şükür duası etmek gerekir. "allahım sana şükür olsun ki bu güzel insanı karşıma çıkardın. bu gecemi yalnız geçirmedim"

şükretmeyeni, 31 bekler, elektrikli battaniyenin yalancı sıcaklığı bekler, yastığa sarılıp uyuma bekler, yalnızlığa uyanmak bekler.