bu aralar kendimi truman gibi hissetmekteyim.düzenli işleri sevemedim,mümkün mertebe uzak durdum; fakat yaklaşık 1 yıldır bu sisteme katıldım emeğimi satıyorum.(zorunluluktan)aynı saatte evden çık -aynı sokaklardan yürü,karşılaştığın kişiler hep aynı, hayvanlar bile aynı.noluyoo laan dedirtiyo insana.ilk böyle hissettiğimde aklıma bu film gelmişti, bacaklarımda anlamsız bir titreme olmuştu.acaba?? -'hangi kameraya el sallıyorum' diye yüksek sesle konuşma gereği duymuştum.film çok iyi,başa gelmesi korkunç.