yıllardır yaşadığım ama adını yeni öğrendiğim sendrom. vay be! o hayattan bezmeler, her şeye olumsuz bakmalar, yataktan sürünerek çıkmalar, durup dururken gelen ağlama isteği, öfke nöbetleri bundanmış demek. ama tabi bazılarının bir kliniğe gidip "ben iyi değilim, param da çok. hadi beni iyileştirin." deme lüksü var. biz ekmek parası peşinde ağız tadıyla bir depresyona bile giremiyoruz. girsen ne olacak? dişini sıka sıka çalışmak zorundasın.

not: bu arada hanımefendi dolduruşa gelip yapımcıya "halit ergenç bölüm başına 65.000 tl alıyor, ben de başrol oynuyorum 20.000 tl alıyorum."-yazık kız!- demiş. ille de zam isterim diye tutturmuş. yapımcı 35.000 tl önermiş ama bizimki bunu da beğenmeyip berlin'e kaçmış. eşek gibi gelecekler ayağıma diyordur herhalde.

2.not: dedikodu programından aldım bu bilgiyi.