geçtiğimiz günlerde başıma gelendir. genç kızımız 20'li yaşlarında gün aşırı uçuş yapması gereken bir meslekte yer almasına rağmen ilk defa binme ızdırabını seçilmiş olan tarafıma yaşatmıştır.
zaten ortada oturmaktan nefret ettiğim halde online check-in yaparak 27b gibi en olmayacak koltuğa yerleştirilmişken, ablamız tuz biber olmuştur.
uçak kalkarken uykusuzluktan gözleri giden llsdd'ye dönüp;
abla: gergin misin?
llsdd: hayır, ilk defa binmiyorum sadece çok uykusuzum.
abla: neden gözlerini kapattın? (sanki sevişiyoruz)
llsdd: uyumak için
abla: istersen yerime geçebilirsin?
llsdd: yok yok gerçekten uyusam yeterli
abla: uyuma ya ben şuan korkuyorum
llsdd: ?
abla: korkuyorum işte, otomatik pilotta galiba çok sarstı (nasıl anladıysa)
llsdd: korkma bence, kalkarken otomatik pilotta olacağını sanmıyorum.
abla: o zaman kolunu tutsam olur mu, biraz gerginim.
llsdd: (aniden sinirlenerek) kıçımı tut ama lütfen kolumu tutma, bacağımı tut, elimi tut ama koluma dokunma!
abla: ( da sinirlenerek) iyi be, korkuyoruz işte hiç yardımcı olmuyorsun, inşallah düşeriz de o zaman da böyle uyursun.
llsdd: inşallah (uyu)
abla: error!

hayır biz ne ara bu kadar senli benli olduk onu hiç anlamadım.