ucuz pop benim için ideal poptur. takip etmesi kolay, dinlemesi kolay, ezberlemesi kolay, enstrüma çalıyorsanız çalması kolay.

ucuz pop'tan tek beklentim beni eğlendirmesiyken üstüne bonus olarak bu kadar kolaylık kazandırması bence çok şahane bir şey.

yıllar önce sanırım rıdvan dilmener'in bir yazısında vardı. "yıllarca hande yener'i ve onun gibileri eleştirip durdum. ama dün anladım ki çok başarılılar. çünkü müziği sanat olarak değil eğlendirmek için yapıyorlar, ve itiraf etmeliyim ki ben bile çok eğlendim" mealinde bir şey yazmıştı.

işte ucuz pop aşağı yukarı budur, bağlayamadım bir yere.

bakkallarda satıldığına dair dedikodusu olan müzik türüdür. kalitelisini bulmak zor şu dönemlerde, ya da aramaya inanmalı insan, ya da aslında adı üstünde amk populer müzik işte, ne kadar iyi de olsa kötü de olsa çabuk tüketiliyor ve zamanla unutuluyor. ama 90'lar popu diye bir gerçek var.

müzikle biraz ilgilendiğiniz zaman bu tür şarkıların çoğunun am, g, f, em akorlarından ibaret olduğunu anlarsınız. kalabalık ortamlarda sohbet ederken, hiç bir şey düşünmek istemediğiniz zamanlarda iyi gelir. iyileştirir. güldürür. eğlendirir.