çok sevdiğim bir yönetmen olan claude chabrol'un 1969 yapımı la femme infidèle'in adrian lyne tarafından yapılmış yeniden çevirimi. yeniden çevirimlerin büyük çoğunluğuna burun kıvırmakla beraber lyne'in filmi hoş olmuş. özellikle diane lane çok çok iyi. aslında kesintisiz tek çekime sahip tren sahnesinde, dead can dance (devorzhum) eşliğinde lane'in zevk/pişmanlık/heyecan arasında gidip gelen mimikleri/jestleri müthiş.