bir uyku engeli olarak, ne yaşanmadıysa ona takılı kalmaktır.

kimse durduk yere uykusundan olmaz, mutlaka onun uyuma algısını sikerten biri vardır; bu da daha çok heves olarak kursakta kalan haniyse kursağa yapışan yaşanamamışlıklardır.

gece saat 00:35'ten bildiriyorum sessizlik ve tavan görselleri hakim.

altmetin:küfürsüz.

yaşanmamışlıklar değilde yaşanamamışlıklar uyutmuyor beni. şöyle olsaydı, şöyle yapsam şöyle olurdu, keşke böyle olsaydılar alıyor başını gidiyor. her şeyde bir hayır vardır derler ama bazı şeylerin şerrini bile istiyor insan. varsın öyle olsun da isterse şer olsun diyor. başka insanlarla karşılaştırıyorum kendimi bazen. sahip olamadığım şeylere sahip olan insanlara bakıyorum. benim suçum neydi diyorum benim sahip olduklarıma sahip olamayanları unutarak. oysa hayat kimseye adil değil. ben burda ne bileyim sakalım niye çalı gibi diye üzülürken afganistan da çocuklar sakalları çıkacak yaşa gelmeden ölüyorlar. konuyu çok dağıttım neyse demek istediğim herkesin hayatta bir yolu var. bu yolun taşları yaşanmışlıklarla döşeli. bir gün geri dönüp baktığımız da göreceğimiz tek şey yaşanmışlıklar.yaşanmamışlıklar yada yaşanamamışlıkların yeri yok bu yolda. onlar hakkında sana söyleyebileceğim en iyi şey ise: "s*ktir et"

hayat bu, kimisine uyuması için kuzuları saydırtır. kimisine de hayatına giren öküzleri hatırlatır uykusu kaçsın diye.