ne yazık ki yaşadım ve yaşattım.

aşamalarını şöyle özetleyeyim:

1) tanışırsınız, hoşlanırsınız. bir şeyler yaşarsınız o sürede.
2) birbirinizi çok seversiniz, ama araya mesafe girer. bunu başta göz ardı edersiniz.
3) bir taraf daha çok sever.
4) diğer taraf sıkılmaya başlar. çünkü dokunmak, öpmek istiyorsunuzdur. yanında olmasını istiyorsunuzdur.
5) sıkılan taraf ilgisizliğini belli ettikçe diğer taraf daha çok bağlanır.
6) sıkılan taraf, artık bunalır ve açıklar, bu şekilde zor olduğunu.
7) sıkılmayan taraf üzülür, ağlar kamera karşısında "yalan mıydı?" der. mal gibi izlersin bir şey diyemezsin.
8) sıkılmayan taraf ısrara başlar ki gitmek isteyen birine kal demesi anlamsızdır.
9) biter.

bitti derken haftalar sonra telefon çalar, sıkılmayan hala sıkılmamıştır. yine aynı açıklamaları yaparsınız, kendinize küfredersiniz böyle boka sarabileceğini tahmin edemediğiniz için. yine telefon kapanır.

birkaç hafta sonra mesaj gelir. bir fotonu yolla bari, özledim der. anlamsız dersin. muhtemelen kalpsiz olduğunuzu düşünür ama söylemez neyse ki.

benim yaşadığım uzun mesafede, arada bir gitmek opsiyon değildi. öyle bir seçenek olsaydı daha uzun olabilirdi, ama bilmiyorum işte. ben beceremedim. umarım siz becerebilirsiniz.